مرا نجات بده

اين طرف... در افق ِ خونين ِ شکسته...انسان ِ من ايستاده است

...روح ِنيمه‌اش در انتظار ِ نيم ِ ديگر ِ خود درد مي‌کشد

: او را مي‌بينم ، او را مي‌شناسم

" مرا نجات بده ‌اي کليد ِ بزرگ ِ نقره "

! مرا نجات بده

و آن طرف ... در افق ِ مهتابي‌ ِ ستاره‌ باران ِ رودررو

...زن ِ مهتابي‌ ِ من

شب ِ پُرآفتاب ِ چشم‌اش در شعله‌هاي ِ بنفش ِ درد طلوع مي‌کند

!مرا به پيش ِ خودت ببر

" سردار ِ بزرگ ِ روياهاي ِ سپيد ِ من "

...مرا به پيش ِ خودت ببر

و ميان ِ اين هر دو افق

من ايستاده‌ام

و درد ِ سنگين ِ اين هر دو افق

بر سينه‌ي ِ من مي‌فشارد