دنــــيـا نـــــشــيـن نــــبــودم ، و نـــــيــسـتـم
فـــــقــط از ســــر کــــنـجــــکـاوي شــــــا يـد
پـــــــا بــه روزگـــار , ايــن دنــــــيــا نــــهـادم
و زمــــــيــن‌گـــــيـر شــــدم !
ســــــر بـه ســـــر ديــوانـــــگـي
در مـــــن
مـــــتـلاطــــــــــم اســت
و مـــــن هـــــــــــــنــوز
پُــــــر از ســــــــــکـوت
ايـــــســتـاده‌ام...
بـه رســـــم عـــادت
تـــــــــــولــدم
مـــــــبـارک !
پي‌نوشت:
- يك: ثلث عمرمان هم رفت!
- دو: كاش همه زندگي در همين شمع‌ها خلاصه مي‌شد
- سه: و چه اندازه عجیب است، روز ابتدای ِ بودن!
- چهار: تـــــــولـدم مـــــبـارک...
چــــنـدیـن نـــفــر بــودیــم...
یـکـــی از مــــا
در بـــــاران
در آیـــنـه‌ای
گــــــــم شــد...
یـک روز دوشـــنـبـه
یـکـی از مـــا
اعـــــــتـمــاد از دســــت داده بــود
روی پـلــــه‌هــای خــــانـه‌ای مـانـد
هــــــمـه‌ي عــــــمـر
بـه دنـــبــال کــــفــش‌هــای گـــــم شــــده‌اش در بــــاد بــود...
یـکـی از مـــا
تـــلــفــــــظ ســـــعــادت را
نــمـی‌دانـــــسـت
در پـــایـیـز خـاکـــــســتـری عــــــمــر
در مـــــیـان بــرگ‌هــا
پــــــــنـهـان شـــد
آخــــــــــــریـــنــمـــــــان
عـــــمـر نـمـی‌خــــواسـت
ابـــر را بـه خـــانـه آورد
در بـــــاران آغـــــاز شـد
در بـــــاران عــاشـق شـد
و در آفــــــــتــاب
مـًــــــرد...
" احمد رضا احمدی"
پي‌نوشت:
- امــروز ، ايــنـجـا ، خــيـلـي ، بــــاران ، آمــد
دوشنبه - دهم آبان ماه هشتاد و نه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)